Ανακαλύπτοντας την…»Μπόμπα» της Βυρώνειας

– Του Μιχάλη Μαγνήσαλη –

Ξεχασμένη από τον χρόνο. Ολόκληρη η παλιά γραμμή και οι γύρω εγκαταστάσεις έχουν κρυφτεί μέσα στην πυκνή βλάστηση. Από το κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού της Βυρώνειας, ενα σταθμό πριν από το Νέο Πετρίτσι Σερρών, ακολουθούμε το μονοπάτι. Μετά από 10 λεπτά πεζοπορείας βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εξαιρετικό δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής. Η «Μπόμπα», το παλιό αντλιοστάσιο στέκεται προστατευμένη μέσα στη φυσική χρονοκάψουλα.

Την εποχή που η κίνηση των συρμών γινόταν αποκλειστικά με ατμάμαξες, ο ανεφοδιασμός με νερό ήταν απαραίτητος για να συνεχιστεί το ταξίδι. Γι αυτό οι περισσότεροι σταθμοί είχαν αντλιοστάσια. Από το γειτονικό ρέμα οι αντλίες τραβούσαν νερό και το αποθήκευαν στις δεξαμενές που βρίσκονται στην οροφή του κτιρίου.

Η αντλία λειτουργούσε με τη βοήθεια ενός λέβητα που βρίσκεται πίσω της και το αποθηκευμένο νερό έφτανε στην γραμμή μέσα από ένα δίκτυο σωληνώσεων. Οι ατμάμαξες ταξίδευαν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70 και η ανάγκη τους για νερό ήταν πολύ συχνή. Ανάλογα το με φορτίο που μετέφεραν και με την χωρητικότητα της δεξαμενής τους, μπορούσαν να χρειαστούν ανεφοδιασμό ακόμα και κάθε δύο ή τρεις σταθμούς.

Ο χρόνος που περνάει αφήνει τα σημάδια του. Πόρτες, καμινάδες και και τα περισσότερα μηχανικά μέρη έχουν λεηλατηθεί από κυνηγούς μετάλλου. Η «Μπόμπα» έχει αφεθεί στη μοίρα της, όπως κάθε τι που δεν έχει χρησιμότητα. Ένα μνημείο μιας περασμένης εποχής που θα έπρεπε να είχε συντηρηθεί και να είναι επισκέψιμο για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι…

Φωτογραφίες – κείμενο: Μιχάλης Μαγνήσαλης

Εγγραφείτε στο Blog μας δίνοντας μόνο το email σας για να λαμβάνετε κάθε νέο άρθρο την ώρα που δημοσιεύεται κάνοντας κλικ εδώ.

Αναζητήστε παλιότερα άρθρα στο αρχείο μας, κάνοντας κλίκ εδώ.

– Η αναπαραγωγή, δημοσίευση, τροποποίηση, ή εκμετάλευση των φωτογραφιών, video, κειμένων και λογότυπων που περιλαμβάνονται στον παρόντα ιστότοπο για οποιαδήποτε χρήση προσωπική ή εμπορική χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια, απαγορεύται αυστηρά βάσει του Νόμου 2121/93 (όπως έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα) και των διεθνών συμβάσεων περί προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων.