Πριν κατασκευαστεί η σύγχρονη Εγνατία Οδός, χιλιάδες ταξιδιώτες που έφταναν καθημερινά στην Αμφίπολη στις εκβολές του Στρυμόνα, περνούσαν κάτω από το επιβλητικό μαρμάρινο λιοντάρι δίπλα ακριβώς από την σιδερένια γέφυρα. Ο Λέων της Αμφίπολης ανεγέρθηκε ως συμβολικό μνημείο. Υπήρξε ανέκαθεν ιερό σύμβολο, αλλά και σύμβολο δύναμης των Μακεδόνων. Ήταν στραμμένο προς την πόλη, εκφράζοντας έτσι τη δύναμη και το μεγαλείο της.
Κατά μια άλλη εκδοχή ο Λέων της Αμφίπολης ήταν ταφικό μνημείο προς τιμήν του Λαομέδοντα από τη Λέσβο. Ενός από τους πιο σημαντικούς στρατηγούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Παλαιότερα έχουν αναφερθεί και άλλοι στρατηγοί του Μεγάλου Αλεξάνδρου όπως ο Νέαρχος και ο Ανδροσθένης ως πιθανοί ένοικοι του τάφου. Μια πιο σύγχρονη εκδοχή που προέκυψε μετά τις πρόσφατες ανακαλύψεις, υποστηρίζει ότι το λιοντάρι βρισκόταν στην κορυφή του Τύμβου Καστά.
Η αναφορά για την ανακάλυψη των πρώτων ευρημάτων έγινε από τον ελληνικό στρατό το 1912. Τον Αύγουστο του 1916 Άγγλοι στρατιώτες που κατασκεύαζαν οχυρωματικά έργα στη γέφυρα του Στρυμόνα, βρήκαν τα μαρμάρινα κομμάτια του λιονταριού και τα μετέφεραν ως την ακτή με σκοπό – κατά την συνήθη τακτική τους – να τα φυγαδεύσουν στην Αγγλία. Η προσπάθεια τους ευτυχώς ματαιώθηκε από τους Βούλγαρους, οι οποίοι μόλις είχαν καταλάβει το όρος Παγγαίο άρχισαν να τους βομβαρδίζουν. Τα κομμάτια θάφτηκαν μέσα στη λάσπη μέχρι που στις αρχές της δεκαετίας του 1930 έγιναν έργα αποξήρανσης στις όχθες του Στρυμόνα. Το 1937 το μαρμάρινο λιοντάρι αναστηλώθηκε.
Ο λαϊκός θρύλος λέει ότι το λιοντάρι δεν έχει γλώσσα, για να μην αποκαλύψει ποτέ τον ένοικο του τάφου. Η λαϊκή παράδοση λέει ότι ο γλύπτης – που μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστος – όταν συνειδητοποίησε ότι ξέχασε να φτιάξει τη γλώσσα, ντροπιασμένος το πέταξε στον ποταμό Στρυμόνα για να μη το δει κανείς.
Το ύψος του Λέοντα είναι 5,30 μ. και εικονίζεται καθιστός στα πίσω πόδια. Το κεφάλι του έχει μήκος 2 μέτρα. Μαζί με τα βάθρα έχει συνολικό ύψος 8 μέτρα. Είναι εντυπωσιακή η λεπτομέρεια με την οποία αποδίδονται τα χαρακτηριστικά του. Οι φλέβες, η χαίτη, το ρύγχος και τα μάτια. Οι αρχαιολόγοι τον τοποθετούν χρονικά στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνα π.Χ. Είναι αξιοπερίεργο ότι το μνημείο δεν αναφέρεται σε κανένα αρχαίο ελληνικό σύγγραμμα.
Μετά την κατασκευή των σύγχρονων αυτοκινητόδρομων, η κίνηση στον δρόμο που περνάει μπροστά από το μνημείο και από την παλιά σιδερένια γέφυρα του Στρυμώνα έχει εξασθενήσει. Ο Λέων είναι πιο μοναχικός από ποτέ, αλλά εξακολουθεί να στέκεται εκεί πιστός στον σκοπό του: να θυμίζει το μεγαλείο και την δύναμη της πόλης του.
Φωτογραφίες – κείμενο: Μιχάλης Μαγνήσαλης
Εγγραφείτε στο Blog μας δίνοντας μόνο το email σας για να λαμβάνετε κάθε νέο άρθρο την ώρα που δημοσιεύεται κάνοντας κλικ εδώ.
Αναζητήστε παλιότερα άρθρα στο αρχείο μας, κάνοντας κλίκ εδώ.
– Η αναπαραγωγή, δημοσίευση, τροποποίηση, ή εκμετάλευση των φωτογραφιών, video, κειμένων και λογότυπων που περιλαμβάνονται στον παρόντα ιστότοπο για οποιαδήποτε χρήση προσωπική ή εμπορική χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια, απαγορεύται αυστηρά βάσει του Νόμου 2121/93 (όπως έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα) και των διεθνών συμβάσεων περί προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων.
