Αρχαίοι μύθοι και λαογραφικοί θρύλοι μας προκάλεσαν να επισκεφθούμε, ένα εντυπωσιακό δημιούργημα της φύσης. Ακολουθώντας την παλιά διαδρομή, από Θεσσαλονίκη με κατεύθυνση ανατολικά, ανάμεσα στις λίμνες Κορώνεια και Βόλβη, συναντάμε τις «Νυμφόπετρες». Μια σειρά από ιδιόμορφους, όρθιους ασβεστολιθικούς βράχους, που έχει ανακηρυχθεί «Μνημείο της φύσης».

Σύμφωνα με έναν αρχαίο μύθο, οι Νυμφόπετρες ήταν μια ομάδα από κυνηγούς, οι οποίοι σε μια από τις εξορμήσεις τους, συνάντησαν μια παρέα από νύμφες του δάσους, που λούζονταν στα κρυστάλλινα νερά μιας πηγής. Ήταν τόσο όμορφες, που οι άντρες περιήλθαν σε έκσταση και έμειναν ακίνητοι να τις παρακολουθούν. Η Θεά Άρτεμις όμως, τους αντιλήφθηκε και εξοργισμένη από την ασέβειά τους, τους πέτρωσε στο σημείο που στέκονταν.

Σύμφωνα πάλι με έναν τοπικό θρύλο, μια άπληστη νύφη, την ημέρα του γάμου της, πήρε όλα τα πράγματα από το σπίτι της μάνας της και το απογύμνωσε εντελώς. Στο δρόμο θυμήθηκε ότι ξέχασε το αδράχτι με το σφοντύλι και έστειλε ανθρώπους της να τα πάρουν. Η οργή της μάνας μετατράπηκε τότε σε κατάρα και η νύφη με τη συνοδεία της έγιναν πέτρες.

Η επιστήμη βέβαια, έχει την δική της ερμηνεία, για το εντυπωσιακό αυτό γεωλογικό φαινόμενο. Το πέτρωμα που συγκροτεί αυτούς τους σχηματισμούς των βράχων, ονομάζεται τραβερτίνης.

Ο τραβερτίνης είναι ένα κλασσικό ιζηματογενές πέτρωμα, με πορώδη υφή, με χρώμα ανοιχτό καστανοκίτρινο και άλλες φορές γκρίζο. Πριν από σχεδόν 1.000.000 χρόνια, στην περιοχή κυριαρχούσε μια τεράστια λίμνη, η έκταση της οποίας υπερκάλυπτε τις δύο σημερινές, Κορώνεια και Βόλβη, ενώ είχε και σημαντικά μεγαλύτερο βάθος.

Εκείνα τα χρόνια, η περιοχή ήταν περισσότερο ενεργή γεωλογικά και υπήρχαν πολλοί θερμοπήδακες, από τους οποίους ανάβλυζε θερμικό ρευστό, με μεγάλες συγκεντρώσεις διαλυμένων πετρωμάτων. Η συνεχής εναπόθεση των αλάτων στα σημεία ανάβλυσης, κάτω από την επιφάνεια της τεράστιας λίμνης, διαμόρφωσαν αυτούς τους κάθετους σχηματισμούς και όταν τα νερά αποσύρθηκαν, οι «Νυμφόπετρες» πήραν την σημερινή τους μορφή.

Πριν από περίπου δύο δεκαετίες, ο χώρος διαμορφώθηκε με πέτρινα δρομάκια, παγκάκια και κιόσκια. Σήμερα, εξακολουθεί και είναι επισκέψιμος, κάποια μικρά σημάδια εγκατάλειψης όμως, έχουν αρχίσει και κάνουν την εμφάνισή τους…

Φωτογραφίες – κείμενο: Μιχάλης Μαγνήσαλης

– Η αναπαραγωγή, δημοσίευση, τροποποίηση, ή εκμετάλευση των φωτογραφιών, video, κειμένων και λογότυπων που περιλαμβάνονται στον παρόντα ιστότοπο, για οποιαδήποτε χρήση, προσωπική ή εμπορική, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια, απαγορεύται αυστηρά, βάσει του νόμου 2121/93.nimfopetres