Λένε ότι τα άνθη της ροδακινιάς, συμβολίζουν τη γονιμότητα και την αναγέννηση. Οι ροδακινιές είναι από τα πρώτα καρποφόρα δέντρα που ανθίζουν, πριν καλά καλά εμείς καταλάβουμε, ότι κάτι πάει να αλλάξει στις καιρικές συνθήκες. Πριν ακόμα βγουν τα φύλλα, τα κλαδιά γεμίζουν με έντονα χρώματα και δημιουργούν ένα έργο τέχνης, το οποίο έχει εμπνεύσει ακόμα και μεγάλους καλλιτέχνες. Λίγες μόνο μέρες μετά την εαρινή ισημερία, αποφασίζουμε να κάνουμε μια βόλτα στην πεδιάδα της Ημαθίας. Δίπλα ακριβώς από τον κεντρικό αυτοκινητόδρομο που οδηγεί στη Βέροια, οι οδηγοί συνήθως την προσπερνάνε αγνοώντας την ύπαρξή της. Σήμερα όμως, στρίβουμε αριστερά και μπαίνουμε στο επαρχιακό οδικό δίκτυο.

Περπατάμε μέσα στους αγροτικούς δρόμους και δυστυχώς οι εικόνες δεν μπορούν να περιγράψουν τους ήχους και τις μυρωδιές. Η φύση έχει μόλις ξυπνήσει από τον χειμωνιάτικο ύπνο της. Οι ροδακινιές και οι κερασιές έχουν βάλει τα χρώματά τους, επάνω στον απέραντο καμβά της.

Λίγο πιο κάτω θα συναντήσουμε μια ομάδα αγροτών. Είναι οι άνθρωποι που καθημερινά, δεν πάνε στη δουλειά, όπως οι περισσότεροι κάτοικοι των πόλεων, αλλά μάλλον περνάνε ολόκληρη τη ζωή τους ανάμεσα στα δέντρα. Είναι οι καλλιτέχνες, που ζουν και δημιουργούν σε πλήρη αρμονία με τη φύση. Μια ζεστή καλημέρα, και μια σφιχτή χειραψία, σε σημείο που θα πεις από μέσα σου: «ωχ! το χέρι μου»! Πρόθυμοι να σου μιλήσουν για τις δημιουργίες τους, να σου εξηγήσουν τις μικρές και μεγάλες διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις διάφορες ποικιλίες και να σε αποχαιρετήσουν με ένα …»Ο Θεός να σας έχει καλά και να μας ξανάρθετε».

Οι κερασιές με τα άσπρα τους άνθη, συναγωνίζονται τις ροδακινιές. Σε λίγες μέρες, αυτά τα χρώματα θα χαθούν. Θα επικρατήσει το πράσινο των φύλλων, που θα συντροφεύουν τα δέντρα μέχρι το φθινόπωρο, για να πέσουν πάλι, παραδίνοντας τα στον επόμενο χειμώνα.

Οι παλιές αγροικίες, που κάποτε ήταν μόνιμες κατοικίες των αγροτικών οικογενειών, σήμερα έχουν παραδοθεί στην εγκατάλειψη. Κάποιες από αυτές, δεν μπορείς να μη σταθείς για λίγα λεπτά και να τις θαυμάσεις. Όσες δεν εχουν ερειπωθεί ακόμα, χρησιμεύουν σαν πρόχειρα καταλήματα, ή σαν αποθήκες.

Η βόλτα μας δεν θα ήταν εύκολη, αν δεν είχε αναλάβει από την πρώτη στιγμή, αυτή η μαυρούλα να μας οδηγήσει. Είναι εκπληκτικό το πώς ήξερε απέξω όλες τις διαδρομές, αλλά και το ότι σε κάθε διασταύρωση που είμασταν έτοιμοι να κάνουμε λάθος, στεκόταν με επίμονο ύφος, πάντα στη σωστή κατεύθυνση και αν μπορούσε να μιλήσει είναι σίγουρο ότι θα μας έλεγε: «Τι δεν καταλαβαίνετε? Από εδώ πρέπει να πάμε»! Σε ευχαριστούμε! Ελπίζουμε να είσαι εδώ και την επόμενη φορά που θα έρθουμε.

Φωτογραφίες – κείμενο: Μιχάλης Μαγνήσαλης

– Η αναπαραγωγή, δημοσίευση, τροποποίηση, ή εκμετάλευση των φωτογραφιών, video, κειμένων και λογότυπων που περιλαμβάνονται στον παρόντα ιστότοπο, για οποιαδήποτε χρήση, προσωπική ή εμπορική, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια, απαγορεύται αυστηρά, βάσει του νόμου 2121/93.