Οι θεσσαλονικείς έχουμε την συνήθεια να επισκεπτόμαστε το «καπάνι», την αγορά Βλάλη όπως είναι η επίσημη ονομασία της, τα πρωινά για τις αγορές μας. Πολλές φορές και για βόλτα στα πολύβουα γύρω στενά (Σολωμού, Σπανδονή …). Τι συμβαίνει όμως όταν είναι κλειστά τα μαγαζιά; Μια Κυριακή πρωί μετά τον πρώτο καφέ αποφασίζω να κάνω μια βόλτα στην περιοχή. Μόλις έχει σταματήσει η βροχή. Στρίβω από την Ι. Δραγούμη στην Σολωμού. Τα πάντα κλειστά. Περνάω και την Βενιζέλου και χώνομαι μέσα στην αγορά. Παντού επικρατεί μια ησυχία. Είναι πρωί και οι θεσσαλονικείς δεν έχουν ξυπνήσει ακόμη. Κυριακή άλλωστε, «ραχατεύουμε» λίγο παραπάνω. Περπατάω στο καλντερίμι της Σολωμού και αναπολώ τις μέρες που πιτσιρικάς, μαθητής γυμνασίου, δούλευα τα καλοκαίρια στο παπουτσάδικο του κυρίου Νίκου, ενός φίλου του πατέρα μου. Τότε γνώρισα και αγάπησα αυτήν την γωνιά της πόλης. Ήταν ένα μεγάλο σχολείο αυτά τα καλοκαίρια.

Περπατάω και φωτογραφίζω την ερημιά. Οι κυβόλιθοι ακόμη βρεγμένοι από την βροχή γυαλίζουν. Τα στόρια των μαγαζιών κλειστά, έχουν γίνει καμβάδες για τους ζωγράφους των γκράφιτι, δίνουν ένα έντονο χρώμα στην γειτονιά. Κατηφορίζω από την Οδό Χαλκέων προς το Καπάνι. Οι πρώτες μυρωδιές… Με το που μπαίνω στην οδό Βλάλη, στην καρδιά της αγοράς, οι μυρωδιές γίνονται ακόμη πιο έντονες.

Μπορεί τα μαγαζιά να είναι κλειστά, η μυρωδιά όμως παραμένει. Χασάπικα και ψαράδικα ως επί το πλείστον. Δεν κυκλοφορεί τίποτε, μόνο γάτες και καναδυό σκυλιά, μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής. Καλοθρεμμένα, βρίσκουν άφθονη τροφή εκεί.

Γυρίζω πίσω, πάω στην σκεπαστή αγορά. Κι εκεί η ίδια ησυχία. Στόρια κατεβασμένα, χρώματα από τα γκράφιτι. Τα πεζοδρόμια με τις καμάρες απέναντι από την αγορά έχουν μιαν άλλη ομορφιά. Είναι πιο χαμηλές οι καμάρες εδώ από τις αντίστοιχες της Αριστοτέλους. Έτσι δείχνουν πιο προσιτές, πιο λιτές , πιο κοντά μας. Τα ουζερί που φτιάχτηκαν τα τελευταία χρόνια στην περιοχή έφεραν πολλούς θεσσαλονικείς στην περιοχή. Τώρα κι αυτά ησυχάζουν. Κυδωνιάτου, Ασκητού, Σπανδονή η ίδια ησυχία. Μόνο οι γάτες έχουν βγει για την πρωινή τους βόλτα. Τριγυρνάω, αναπολώ και θαυμάζω. Μου αρέσει πολύ αυτή η περιοχή της πόλης. Και με την βαβούρα της και με την ησυχία της.

Ένα δεύτερο πέρασμα από τους ίδιους δρόμους πάντα βοηθάει. Βλέπεις πράγματα που στο πρώτο πέρασμα είχαν ξεφύγει, ίσως είχαν κρυφτεί. Τα ξετρυπώνεις λοιπόν με την δεύτερη ματιά. Η ώρα περνάει, τα πρώτα αυτοκίνητα κάνουν την εμφάνιση τους. Η περιοχή μετατρέπετε τις ώρες που ακολουθούν σε παρκινγκ. Χάνει κάθε ομορφιά. Ήρθε λοιπόν η ώρα να φύγω. Δεν θέλω να την δω αυτή την ασχήμια. Θέλω να κρατήσω την ησυχία και την γαλήνη του πρωινού. Ίσως μια βόλτα τις ώρες που είναι ανοιχτή η αγορά να είναι η επόμενη επίσκεψη. Βόλτα στα μαγαζιά με τα ρούχα, τα παπούτσια, τα τρόφιμα, αλλά και τα λίγα μπαχαρτζίδικα που έμειναν και η κατάληξη να είναι ένα τσιπουράκι στο αγαπημένο «Μοντιλιάνι».

Φωτογραφίες – κείμενο: Τηλέμαχος Γαροφαλλίδης

– Η αναπαραγωγή, δημοσίευση, τροποποίηση, ή εκμετάλευση των φωτογραφιών, video, κειμένων και λογότυπων που περιλαμβάνονται στον παρόντα ιστότοπο, για οποιαδήποτε χρήση, προσωπική ή εμπορική, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια, απαγορεύται αυστηρά, βάσει του νόμου 2121/93.